«Այն, ինչ փորձում են մատուցել սոցցանցերով, խայտառակ հերյուրանք է»

Երուսաղեմի «Ժառանգավորաց» վարժարանի նախկին ուսուցիչ ԱՇՈՏ ՊԵՏՐՈՍՅԱՆԸ երեք տարի իմաստասիրություն, բարոյագիտություն և գրաբար է դասավանդել, և, որպես վանքի, վարժարանի և նրա հոգևորականության վարքին և բարոյական նկարագրին «ներսից» ծանոթ անձ, «Իրատեսի» էջերից իր խոսքն է ուղղում Facebook-յան մի խումբ օգտատերերի:

-Սկսեմ նրանից, որ երեք տարի աշխատել եմ Երուսաղեմում, ուսումնասիրել հոգևորականների կյանքը, նաև մասնագիտորեն հոգեբանությամբ զբաղվել և, բնականաբար, շփվելով հոգևորականների և ուսանողների հետ, պատկերացում եմ կազմել նրանց թե՛ կենցաղավարության, թե՛ ընդհանրապես նպատակադրության մասին: Ճիշտ է, դժգոհություն կա այնտեղ, որ վանական համակարգը, որը համարվում է եկեղեցու շնչառությունը բացող թոքերը, չի կարող այս պայմաններում զարգանալ: Բայց այն, ինչ վերաբերում է մարդկային սովորական պատշաճ ապրելակերպին, վարքաձևերին, շատ բարձր մակարդակի վրա է: Ասել է՝ Facebook-ում շրջանառվողը հերյուրանք է: Ասեմ նաև, հայ եկեղեցին քրիստոնեական համաշխարհային եկեղեցու մեջ ունի իր պատվավոր և շատ բարձր տեղը, ինչն առաջին հայացքից ասես հակասում է իրողությանը. նկատի ունեմ մեր ազգի փոքրությունը և այն, որ մեր պետությունը հզոր չէ:
-Փաստենք, քրիստոնեական աշխարհում հայ եկեղեցու գրաված պատվավոր և բարձր (ինչպես Դուք եք նշում) տեղն էլ հենց շարժում է օտարների նախանձն ու տարբեր միջադեպերի առիթ հանդիսանում:
-Այո, շատերի նախանձն է շարժում, և հակասությունները, որ լինում են մեր և հունաց եկեղեցիների միջև, հաճախ ուռճացված են ներկայացվում:
-Այժմ անդրադառնանք խնդրին, որը և Ձեզ բերեց «Իրատեսի» խմբագրություն:
-Եթե պղծության իրական փաստեր լինեին, ինչպես պնդում են Facebook-յան որոշ օգտատերեր, հնարավոր չէր լինի կոծկել, այն էլ տարիներ շարունակ: Անմիջապես նման բանը կդրվեր շրջանառության մեջ և ավելի կուռճացվեր: «Ժառանգավորաց» վարժարանը ազգասեր ու հայրենապաշտ հոգևորականներ ունի: Շատերին, առանց այլևայլության, կարելի է քրիստոնյա հոգևորականի տիպար համարել: Այնտեղ աշխատում են պատվարժան մարդիկ, ու ամեն մեկը զբաղված է իր գործով: Որպեսզի բառերս չհնչեն որպես ձայն բարբառո հանապատի, հավելեմ՝ քաղաքական որոշ հարցերի վերաբերյալ հակասություններ ունեցա, ինչի պատճառով էլ հեռացա Երուսաղեմից: Նույնիսկ վիրավորված եմ: Բայց ճշմարտությունը մեկն է ու ամեն ինչից բարձր է՝ այնտեղ տիրում է բարոյական մթնոլորտ:
Եկեղեցին մեզ համար սրբություն է: Եվ եկեղեցին միայն հոգևորականները չեն: Եկեղեցին նախ և առաջ մեր հավատացյալ ժողովուրդն է, հետո նրանից ծնվող, ընտրվող հոգևորականներն են, դավանաբանությունն է: Եկեղեցին նաև երկնային հաղթական եկեղեցին է, այստեղ մենք զինվորյալ եկեղեցու մեջ ենք՝ յուրաքանչյուրս մեր չափով: Կրկնում եմ՝ այն, ինչ փորձում են մատուցել սոցցանցերով, խայտառակ հերյուրանք է:

Ճեպազրույցը՝
Գայանե ԱԹԱՆՅԱՆԻ

Հեղինակի նյութեր

• «Գեղարվեստական ղեկավարը պետք է իմանա բեմի ղադրն ու կուլիսների փոշին. թատրոնն իր միջից պետք է ընտրի ղեկավարին»
• Ներկայացում Մասիս քաղաքում. ողբերգությո՞ւն է, թե՞ կոմեդիա, գուցե երկուսը միասի՞ն
• «Շարականի» անսպառ լույսը
• «Երգեհոնահայր և երգեհոնահայ»
• Ի՞նչ ընդհանուր թեմա կարող է ունենալ պատերազմող երկրի վարչապետը քրեական աշխարհի հայտնի ներկայացուցիչների հետ
• «Բոլոր պատասխանները մենք պետք է ստանանք՝ ո՞վ էր դաշնակից, որքանո՞վ, ինչպե՞ս և ի՞նչ անելով»
• Ներկայացվում են տաղանդավոր գերդաստանները
• Փողոց, որի միակ լապտերը... լուսինն է
• Կյանքն ու վկայությունները
• Անդրադարձ ժամանակակից պատմվածքին
• Ջանլուկա Մարչիանո. «Գեղամ Գրիգորյանը ոչ միայն մեր դարաշրջանի մեծագույն տենորներից էր, այլև մեծ մարդ, մեծ ընկեր»
• ՍԱԴՀՈՒ ՍՈՒՆԴԱՐ ՍԻՆԳՀ. Կյանքն ու վկայությունները
• «Մարդեղացման յուրատիպ կոչ և ավելացող հավատ»
• Կյանքն ու վկայությունները
• Սադհուի առաջին ճամփորդությունները
• Կյանքն ու վկայությունները
• Կյանքն ու վկայությունները
• …Այլապես վտանգված կլինեն 2017-ի խորհրդարանական ընտրությունները
• Կյանքն ու վկայությունները
• Հանրային ռադիոյի երաժշտական դեմքը

Մեկնաբանություններ